Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Duo Reges: constructio interrete. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Inquit, respondet: Quia, nisi quod honestum est, nullum est aliud bonum! Non quaero iam verumne sit; Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit.

Quid ergo hoc loco intellegit honestum?

Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium
horum magister, Orata, non iucundissime vixerit?

Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant?

Quis enim potest istis, quae te, ut ais, delectant, brevibus et acutis auditis de sententia decedere?
Hoc uno captus Erillus scientiam summum bonum esse defendit nec rem ullam aliam per se expetendam.
Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse;
Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos.
Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;

Idem adhuc;: Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur.
Bork: Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia;
Proclivi currit oratio.: Et quoniam haec deducuntur de corpore quid est cur non recte pulchritudo etiam ipsa propter se expetenda ducatur?

Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat;

Eademne, quae restincta siti?
Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis;
Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest.
Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio.

Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat;

Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Sed fortuna fortis;